Chemia - Zbiór zadań CKE, Poziom rozszerzony (Formuła 2015) - Zadanie 127.
Siarkowodór otrzymywany jest w laboratorium w reakcji kwasu solnego z siarczkiem żelaza(II). Reakcja ta przebiega zgodnie z równaniem:
FeS(s) + 2HCl(aq) → FeCl2 (aq) + H2S(g)
Tak otrzymany gazowy siarkowodór wykorzystuje się w analizie chemicznej do wytrącania osadów trudno rozpuszczalnych siarczków, np. siarczku cynku. Gdy wodny roztwór, w którym znajdują się jony cynku, nasyca się siarkowodorem, zachodzi reakcja opisana równaniem:
Zn2+ + H2S → ZnS ↓ + 2H+
Po zakończeniu reakcji biały osad siarczku cynku odsącza się na sączku z bibuły, przemywa i umieszcza wraz z sączkiem w uprzednio zważonym porcelanowym tyglu. Następnie spala się sączek i praży osad w temperaturze 900°C aż do uzyskania stałej masy. Podczas prażenia osad siarczku cynku przechodzi w tlenek cynku zgodnie z równaniem:
2ZnS + 3O2 → 2ZnO + 2SO2 ↑
Znając masę otrzymanego tlenku cynku, można obliczyć masę cynku, który znajdował się w badanym roztworze.
Oblicz, ile centymetrów sześciennych siarkowodoru powstanie w warunkach normalnych w reakcji 10 cm3 kwasu solnego o stężeniu 5 mol · dm–3 z nadmiarem siarczku żelaza(II).
Rozwiązanie
Przykłady poprawnych odpowiedzi
VHCl = 10 cm3 = 10 · 10–3 dm3
cHCl = 5 mol · dm–3
w warunkach normalnych objętość molowa gazu
Vmol = 22,4 mol ⋅ dm−3
VH2S, cm3
Rozwiązanie:
I sposób
VH2S = nH2S ⋅ Vmol
Z równania reakcji
nH2SnHCl = 12 ⇒
nH2S = 12nHCl i nHCl = cHCl ∙ VHCl ⇒
VH2S = 12nHCl ∙ Vmol = 12 cHCl ⋅ VHCl ⋅ Vmol ⇒
VH2S = 12 ⋅ 5 mol ⋅ dm−3 ⋅ 10 ⋅ 10−3 dm3 ⋅ 22,4 dm3 ⋅ mol−1
VH2S = 0,56 dm3 = 560 cm3
II sposób
nHCl = cHCl ⋅ VHCl ⇒
nHCl = 5 mol ⋅ dm−3 ⋅ 10 ⋅ 10−3 dm3 = 0, 05 mol
Z równania reakcji
0,05 mola HCl
⸺
x
2 mole ⋅ x = 22,4 dm3 ⋅ 0,05 mola ⇒
x = 22,4 dm3 ⋅ 0,05 mola2 mole = 0,56 dm3 = 560 cm3
Odpowiedź: Powstanie 560 cm3 siarkowodoru.
Wskazówki
Zadanie można rozwiązać różnymi metodami: wyprowadzając wyrażenie na objętość
siarkowodoru za pomocą wielkości danych (I sposób) lub wykonując kolejne etapy
rozwiązania z wykorzystaniem proporcji (II sposób). Niezależnie jednak od wybranej metody,
każde rozwiązanie wykorzystuje założenie, że objętość molowa gazu jest wielkością stałą w danych warunkach temperatury oraz ciśnienia i nie zależy od rodzaju gazu. W warunkach
normalnych wynosi ona 22,4 dm3 · mol–1. Jeżeli obliczymy, ile moli H2S powstało w reakcji,
będziemy mogli obliczyć jego objętość. W każdym rozwiązaniu trzeba także uwzględnić to,
że ilość wydzielonego siarkowodoru zależy od ilości użytego kwasu (przy nadmiarze FeS),
a zależność tę określa równanie reakcji
FeS(s) + 2HCl (aq) → FeCl2 (aq) + H2S (g)
podane
w informacji do zadań. W równaniu wytłuszczono wzory tych substancji, o których ilości
informacje zostały podane w treści zadania (HCl) lub stanowią wielkość szukaną (H2S).
Z równania reakcji odczytujemy, że w wyniku reakcji 2 moli HCl powstaje 1 mol H2S, a więc
liczba moli otrzymanego H2S jest 2 razy mniejsza od liczby moli HCl. Dzięki temu, mając
liczbę moli HCl, możemy obliczyć liczbę moli i objętość H2S. Liczbę moli HCl obliczymy,
wiedząc, jaka objętość kwasu solnego (czyli roztworu HCl) o danym stężeniu molowym
została użyta w reakcji.