Na wykresach przedstawiono wyniki pomiarów stężenia glukozy (wykres A) i insuliny
(wykres B) w osoczu krwi zdrowego człowieka rejestrowane w ciągu 9 godzin.
Po 2 godzinach od rozpoczęcia pomiarów badana osoba spożyła 50 g glukozy. Ostatni posiłek
badana osoba spożyła 12 godzin przed rozpoczęciem badania.
Na podstawie: www.biology-resources.com/.../exercises-03j-co-ordination [dostęp: 09.12.2014].
a)
Odczytaj z wykresu i zapisz wartość prawidłowego (mieszczącego się w przyjętej normie) zakresu wahań stężenia glukozy na czczo w osoczu krwi u badanej osoby. Określ, w ciągu ilu godzin po spożyciu glukozy jej stężenie w osoczu wraca do wartości z tego zakresu.
b)
Podaj nazwę narządu produkującego insulinę oraz określ, w jaki sposób na zmiany stężenia insuliny w osoczu wpływa spożycie glukozy.
c)
Podaj przykład mechanizmu, w jaki insulina obniża stężenie glukozy w osoczu krwi.
d)
Podaj, po jakim czasie od chwili spożycia glukozy wykryto maksymalne jej stężenie w osoczu krwi oraz określ, ile razy w tym czasie wzrasta wartość stężenia tego cukru u badanej osoby.
Rozwiązanie
Przykłady poprawnych odpowiedzi
a)
(0-1)
Prawidłowy (mieszczący się w przyjętej normie) dla badanej osoby zakres wahań stężenia glukozy na czczo wynosi: 70–80 mg/100 cm 3 osocza krwi.
Liczba godzin, po których stężenie glukozy po spożyciu pokarmu wraca u badanej osoby do wartości prawidłowej (zgodnej z przyjęta normą), wynosi: 2.
b)
(0-1)
Nazwa narządu: trzustka.
Bezpośrednio po spożyciu glukozy silnie (wielokrotnie) wzrasta stężenie insuliny w osoczu
krwi (we krwi).
c)
(0-1)
Insulina:
ułatwia (zwiększa) transport glukozy do komórek,
przyspiesza utlenianie glukozy,
wzmaga syntezę glikogenu w wątrobie i mięśniach,
wzmaga glikolizę (na skutek indukcji kluczowych enzymów glikolitycznych),
hamuje glukoneogenezę (poprzez hamowanie syntezy enzymów katalizujących te reakcje).
d)
(0-1)
Maksymalne stężenie glukozy w osoczu krwi wykryto po upływie 0,5 godziny.
W tym czasie wartość stężenia cukru wzrasta 1,75 raza (1 i 3⁄4 raza / o 3⁄4 / o 75%).
Wskazówki
a)
Realizując polecenie, odczytaj z wykresu przedział wartości prawidłowego (mieszczącego się
w przyjętej normie) dla badanego pacjenta stężenia glukozy w osoczu krwi, czyli stężenia,
które utrzymuje się na czczo (na tym samym poziomie), przez dłuższy czas (w tym przypadku
przez okres ok. 2 godzin) przed spożyciem tego cukru. Odczytaj także czas (liczbę godzin),
po którym stężenie glukozy w osoczu krwi wraca ponownie do wartości z tego zakresu.
b)
Wiedząc, że insulina produkowana jest w trzustce (w komórkach β wysepek Langerhansa
trzustki), która jest gruczołem wydzielania wewnętrznego (i zewnętrznego), porównaj
na wykresach przebieg obu krzywych. Zauważ, że po spożyciu cukru gwałtownie rośnie jego
stężenie w osoczu krwi i towarzyszy temu gwałtowny wzrost stężenia insuliny (która jest
wydzielana przez komórki trzustki bezpośrednio do krwi).
c)
W realizacji polecenia posłuż się posiadaną wiedzą dotyczącą roli insuliny w przebiegu
procesów zachodzących w organizmie, a prowadzących do utrzymania stałego, prawidłowego
(zgodnego z przyjętą normą) stężenia glukozy we krwi.
d)
Analizując wykres, odczytaj maksymalną wartość, jaką stężenie glukozy w osoczu krwi
osiąga po spożyciu glukozy (140 mg glukozy / 100 cm 3 osocza) i na osi X odczytaj, ile czasu
minęło do chwili, w której ta wartość została osiągnięta (0,5 godziny), licząc od czasu
spożycia glukozy – godzina 0. Ponieważ stężenie glukozy w osoczu krwi wynosiło w chwili
jej spożywania 80 mg / 100 cm3, a po jej spożyciu, w czasie 0,5 godziny, uzyskało wartość
maksymalną 140 mg / 100 cm3, więc wzrosło w tym czasie 1,75 razy (140 : 80 = 1,75).
Zgłaszanie uwagi / błędu
Aktywuj BiologHelp+ i uzyskaj pełny dostęp do dodatkowych funkcji serwisu