Analityka medyczna, Uniwersytet Medyczny w Poznaniu - opinia studenta II roku studiów stacjonarnych
Jak wygląda nauka na pierwszym roku?
Nauki na pierwszym roku jest sporo, ale jest to do ogarnięcia. Przez to że w odróżnieniu od liceum pojawia się duużo więcej praktyki i "robienia" a nie tylko słuchania, to jakoś łatwiej przyswaja się te spore ilości materiału. W kolejnych latach z tego co słyszałam od starszych roczników to 2. rok najcięższy, 3. najciekawszy a 4. najluźniejszy. Aktualnie kończę 2. rok i jak na razie się zgadzam że na 2. kolorowo nie jest 🙈😂 ale to nie jest nie do zrobienia. Sama zarówno na 1. jak i na 2. roku łącze studia z pracą (dorywczą) i da się, potrzeba do tego dobrej organizacji ale tragedii nie ma. Sesja ciągła jest trochę uciążliwa zwłaszcza jak się ma wolne gdy inne uczelnie mają sesje a później jak oni odpoczywają to np. do kwietnia walczy się z egzaminami 🙃 ale to też jest taki minus który nie powinien nikogo zniechęcić, zależy od rozłożenia sobie terminów, co robi się tak naprawdę grupą więc nie jest tak zawsze. Czas wolny jest ale nie ma go nie wiadomo ile, na pewno nie tyle ile na innych uczelniach. Ale coś za coś, praca po Analityce Medycznej jest i z pewnością będzie i to z dużą możliwością wyboru i fajnymi zarobkami więc myślę że warto.
Da się robić sporo poza uczelnią, jednak czasem trzeba zrezygnować z jakiś planów bo np. nie można odpuścić żadnych zajęć albo trzeba uczyć się na wejściówki, ale z czasem się do tego przyzwyczajasz i nawet po imprezie na niektóre zajęcia da się pójść niekoniecznie wyspanym a mimo to zdać.
Prowadzący to też ludzie a w dużej mierze oni sami jeszcze kilka lat temu studiowali więc są świadomi że mamy też życie poza studiami i często idą na rękę w wielu sytuacjach, zwykle nie ma żadnych problemów pod tym względem.
Jak oceniasz możliwości rozwoju jakie daje uczelnia i/lub wybrany przez Ciebie kierunek?
Sporo możliwości zarówno na samych studiach jak i po nich.
Kół naukowych dużo do wyboru, gorzej ze znalezieniem na nie czasu 😅 ale jak się chce to się da. U nas na uczelni bardzo prężnie działa STDN (Studenckie Towarzystwo Diagnostów Laboratoryjnych) co jest mega na plus, dla nas wiele możliwości, dla uczelni prestiż (jesteśmy bodajże drugim STDN w Polsce który tak intensywnie działa), fajna możliwość poznania osób z naszego kierunku ze starszych lat (co często się przydaje również do podpytania o przedmioty które nas czekają w następnych latach) i zdobycia cennego doświadczenia w różnym zakresie.
Poziom zajęć jest różny, są zajęcia prowadzone lepiej i gorzej. Na duży plus jest to że nasza Pani dziekan nieustannie dąży żeby poprawiać wszelkie niedoskonałości, jest otwarta na nasze uwagi, chętna do szukania rozwiązań i ulepszeń a i tak muszę przyznać że źle nie jest. Większość zajęć prowadzi na wysokim poziomie, zwłaszcza na roku 2., na pierwszym się zdarzały słabi prowadzący ale im dalej tym zdecydowanie trafialiśmy na prowadzących z pasją.
Możliwości po tym kierunku jest wiele, jest bardzo duże zapotrzebowanie na diagnostów laboratoryjnych, pracy zdecydowanie nie zabraknie, kwestie wynagrodzenia są dobre a nawet bardzo dobre a aktualnie nadal ulegają poprawie (prawdopodobnie minimalne wynagrodzenie dla diagnostów laboratoryjnych w tym roku zostanie jeszcze bardziej podwyższone).
Z pracą to często zdarza się że na akcjach STDL gdzie działamy również z osobami z 5. roku słyszymy od ludzi z zewnątrz, albo od władz że chętnie przyjmą od zaraz diagnostę więc jak dostaną papierek to przyjmą ich z otwartymi ramionami a co do warunków to się dogadają itp. Więc jak widać pracy jest szeroki wachlarz i to raczej my będziemy wybierać prace a nie na odwrót.
I też mamy sporo możliwości pracy do wyboru, o czym się niestety za dużo nie mówi (np. ja idąc na te studia myślałam że będę mogła pracować tylko w szpitalu). A możemy pracować zarówno w szpitalach, prywatnych placówkach, w laboratoriach w fabrykach, ale też możemy iść w kierunku nauki i pracować np w ośrodkach testujących różne nowoczesne rozwiązania medycyny, albo wręcz szukać ich i opracowywać nowe metody, możemy też zostać na uczelni i za kilka lat sami uczyć przyszłych diagnostów i innych medyków. Tu by można długo wymieniać ale uwierzcie mi na słowo, wybór jest.
Jaka atmosfera panuje na uczelni?
Podejście wykładowców, asystentów, prowadzących jest w większości świetne. Zdążały się osoby które robiły pod górkę ale to chyba wszędzie takich ludzi można spotkać, ale w większości do dogadania a część z nich to wymarzeni prowadzący.
Zwykle większość nie robi żadnych problemów ani z zajęciami ani z zaliczeniami, bardzo "ludzcy" i wyrozumiali, umieją postawić się w naszej sytuacji i zwykle są świadomi że nasze studia najłatwiejsze nie są i nie chcą nam tego bardziej utrudniać.
Na duży szacunek zasługuje nasza Pani Dziekan która jest osobą o złotym sercu i ogromnej pasji, w skrócie właściwa osoba na właściwym miejscu. Dzięki niej dużo rzeczy można załatwić bez problemu a jak jest jakiś problem np z prowadzącymi to jak się do niej zgłosi to z dużym zaangażowaniem pomaga go rozwiązać.
Tak jak często się mówi że na medycznym jest "wyścig szczurów" to ja w żadnym stopniu tego nie doświadczyłam. W liceum trochę tak było a teraz mam wrażenie że trafiłam na najbardziej zgraną grupę jaką można sobie wymarzyć. Pomagamy sobie nawzajem bez jakiegokolwiek wypominania "ja ci pomogłem, teraz ty pomóż mi".
Może też przez to że jesteśmy dość mało licznym kierunkiem (aktualnie jest nas 36 osób) więc może też z tego względu jesteśmy aż tak bardzo zgrani. Tak czy inaczej jeszcze nigdy nie trafiłam na takich ludzi którzy podchodzą do studiowania "MY mamy to zdać i skończyć więc jak masz z czymś problem to nie jesteś w tym sam, razem to ogarniemy". Wymiana notatkami, wytłumaczenie czegoś nawzajem, czasem nawet pomoc na egzaminach/zaliczeniach to u nas zupełnie normalna rzecz. Ludzie ze starszych lat też mega otwarci i pomocni, często dzielą się też swoimi starymi notatkami a już na pewno z opiniami o prowadzących i zajęciach.
Jak jest z mieszkaniem?
Wynajmuje mieszkanie wraz z trzema przyjaciółmi, każdy z nas ma osobny pokój i cenowo nie wychodzi to źle w porównaniu z innymi miastami.
Wraz z opłatami na spokojnie da się znaleźć coś do 700/msc.
Ja mam dość mały pokój i mieszczę się w 600zł/msc ale nie jest to mieszkanie pod samą uczelnią (około 30minut dojazdu komunikacją). Jednakże nie narzekam, jestem bardzo zadowolona zarówno z ceny jak i miejsca.
Akademik jest super sprawą z tego co słyszałam od znajomych, w 5 minut jesteś na zajęciach, cenowo nie pamiętam dokładnej kwoty ale są to małe pieniądze. Minusem jest to że nie wiadomo na kogo trafisz w pokoju, ale słyszałam że z tym też zwykle nie jest źle a w najgorszym razie można się przenieść.
Warto szukać mieszkania wcześniej a nie na ostatni moment bo wtedy często podnoszą się ceny i bardzo szybko oferty się pojawiają i tak samo szybko znikają.
Patent którego sama nie znałam a teraz uważam za bardzo przydatny, jak nie znajdziesz nic do października a nie chcesz brać byle czego to pójdź do akademika na miesiąc albo dwa i na spokojnie poszukaj mieszkania, do akademika można przyjść nawet na miesiąc i bez problemu potem zrezygnować. Kilka osób tak u nas zrobiło przy przeprowadzce na inne mieszkania itp.
Życie w mieście
Możliwości spędzenia wolnego czasu spoko aczkolwiek nie mam porównania z innymi miastami, podobnie z komunikacją.
Ja nie narzekam ani na jedno ani na drugie.
Własne uwagi, spostrzeżenia, wskazówki
Szukajcie osób z tych kierunków i nie bójcie się pytać o nawet najbardziej banalne sprawy które was nurtują.
Nie bójcie się też że sobie nie poradzicie bo "to przecież uniwersytet medyczny a ja aż tak wybitna w liceum nie byłam". Ja też nie byłam a jakoś teraz sobie daje radę, a sama bardzo się tego bałam i o mało z tego względu nie wybrałam innego kierunku. Liceum i studia to dwie zupełnie różne rzeczywistości.
Nie bójcie się też w razie czego zmienić kierunku. Jeśli zaczniesz jakiś kierunek i będziesz czuć się na nim źle to bez sensu na siłę go kończyć (zwłaszcza dotyczy kierunkowy medycznych gdzie wymagają one jednak spori wysiłku). Lepiej czasem odpuścić, zastanowić się jeszcze raz co bardziej by mnie interesowało i w następnym roku zacząć tam.
Nie bójcie się "straconego roku" bo on wtedy nie jest stracony, stracone były by lata kończenia czegoś na siłę w czym i tak nie chcemy w przyszłości pracować.
Nie idziecie na analitykę z myślą że tu będzie lżej niż na lekarskim. Nie będzie, na 2. roku wręcz przeciwnie, na trzecim ponoć faktycznie mamy lżej. Ogólnie warto sobie uświadomić, w co ciężko uwierzyć przez utarte myślenie, że KAŻDY kierunek medyczny jest mega wymagający i podobny jeśli chodzi o trudność, różni się tylko trochę zakresem tego czego się uczymy. Ale lekarski i lekarsko-dentystyczny mimo że najbardziej oblegane i "prestiżowe" nie są wcale najbardziej wymagające. I jak się okazuje też nie do końca są najlepszą opcją pod względem zarobków po studiach.
I warto się zastanowić co tak naprawdę mnie interesuje bo gwarantuje że jak nie będziesz czuć że to jest twoje miejsce albo pójdziesz gdzieś "bo rodzice mi to wybrali" to przy większym zapieprzu z egzaminami albo rzucisz to wszystko albo dostaniesz na łeb.
Pierwszy rok trzeba przeżyć bo niestety niewiele ma związku z naszym przyszłym zawodem, dużo ogólnych przedmiotów trochę bezsensownych ale trzeba je zdać a im dalej tym lepiej i bardziej sensownie i praktycznie.
Ja jestem mega zadowolona z wyboru tego kierunku a im dalej tym bardziej się w tym utwierdzam.
Polecam z całego serduszka wszystkim którzy interesują się tematyką chemii, biolki i ludzkiego zdrowia, podoba im się praca w labie i widzą swoją przyszłość w kitlach 😊💪
