W dwóch probówkach znajdował się rozcieńczony wodny roztwór kwasu siarkowego(VI),
a w dwóch innych probówkach – stężony roztwór kwasu azotowego(V). Przeprowadzono
doświadczenie, którego przebieg zilustrowano na poniższym schemacie.
Objawy reakcji zaobserwowano w probówkach I, II i IV.
17.1. (0-1)
Napisz wzór lub nazwę kwasu, którego roztwór znajdował się w probówkach I i II
(kwas A), i wzór lub nazwę kwasu, którego roztwór znajdował się w probówkach
III i IV (kwas B).
Kwas A
Kwas B
17.2. (0-1)
Napisz w formie jonowej skróconej równanie reakcji zachodzącej w probówce IV.
W trzech probówkach zawierających wodny roztwór siarczanu(VI) miedzi(II) umieszczono
metalowe płytki. W probówce I – płytkę kadmową, w probówce II – płytkę srebrną,
a w probówce III – płytkę aluminiową. Po pewnym czasie płytki wyjęto, osuszono i zważono.
19.1. (0-1)
Ustal, czy masa metalowych płytek się zmieniła (wzrosła lub zmalała), czy nie
uległa zmianie.
Płytka kadmowa
Płytka srebrna
Płytka aluminiowa
Masa płytki
19.2. (0-1)
Napisz w formie jonowej skróconej równanie reakcji, której wynikiem był wzrost
masy płytki zanurzonej w roztworze siarczanu(VI) miedzi(II).
Przeprowadzono doświadczenie zilustrowane poniższym schematem.
Celem doświadczenia było odróżnienie dwóch, oznaczonych umownie literami X i Z, metali,
z których wykonano płytki. Wiadomo, że jednym metalem był cynk, a drugim – nikiel.
Po pewnym czasie obie płytki wyjęto z roztworów, osuszono i zważono. Stwierdzono,
że zmieniła się tylko masa płytki wykonanej z metalu X.
Uzupełnij poniższe zdania. Wybierz i zaznacz właściwe określenie spośród podanych w każdym nawiasie oraz napisz w formie jonowej skróconej równanie zachodzącej reakcji.
Masa płytki wykonanej z metalu X się (zmniejszyła / zwiększyła).
Podczas przeprowadzonego doświadczenia przebiegła reakcja zilustrowana równaniem:
Poniżej przedstawiono schemat reakcji utleniania i redukcji zachodzącej z udziałem jonów
MnO−4.
MnO−4 + H2O2 + H+ → Mn2+ + O2 + H2O
Uzupełnij poniższe zdania. Wybierz i zaznacz jedno określenie spośród podanych
w każdym nawiasie.
W opisanej wyżej reakcji (intensywnie / bardzo słabo) zabarwiony wodny roztwór
zawierający jony MnO−4 przechodzi w (intensywnie / bardzo słabo) zabarwiony roztwór
zawierający jony Mn2+ . Dzięki temu wodny roztwór KMnO4 można stosować w analizie
miareczkowej do ilościowego oznaczania substancji (utleniających / redukujących)
w środowisku kwasowym (z użyciem / bez użycia) wskaźnika barwiącego roztwór.
Na podstawie: A. Bielański, Podstawy chemii nieorganicznej, Warszawa 2004.
Określ, ile elektronów i z jakiej podpowłoki albo podpowłok oddaje atom miedzi, tworząc kation Cu2+. Dokończ poniższe zdanie, wpisując liczbę elektronów i symbol odpowiedniej podpowłoki lub podpowłok.
Tworzenie kationu Cu2+ oznacza oddanie przez atom miedzi
b)
Uzupełnij poniższą tabelę, wpisując schemat klatkowy konfiguracji elektronów walencyjnych jonu Cu2+ w stanie podstawowym oraz wartości głównej liczby kwantowej n i pobocznej liczby kwantowej l dla niesparowanego elektronu w tym jonie.
Oczyszczoną blaszkę wykonaną z pewnego metalu zważono, a następnie zanurzono
w wodnym roztworze Cu(NO3)2. Zauważono, że powierzchnia blaszki znajdująca się
w roztworze pokryła się różowym nalotem o metalicznym połysku. Po pewnym czasie
blaszkę wyjęto z roztworu, osuszono i zważono. Stwierdzono, że masa blaszki po wyjęciu
z roztworu była mniejsza od jej masy początkowej. Roztwór w zlewce pozostał klarowny i nie
zaobserwowano w nim żadnego osadu.
Uzupełnij schemat wykonania doświadczenia,
wpisując nazwę lub symbol metalu, z którego była wykonana blaszka. Metal wybierz
spośród podanych poniżej.
Oczyszczoną blaszkę wykonaną z pewnego metalu zważono, a następnie zanurzono
w wodnym roztworze Cu(NO3)2. Zauważono, że powierzchnia blaszki znajdująca się
w roztworze pokryła się różowym nalotem o metalicznym połysku. Po pewnym czasie
blaszkę wyjęto z roztworu, osuszono i zważono. Stwierdzono, że masa blaszki po wyjęciu
z roztworu była mniejsza od jej masy początkowej. Roztwór w zlewce pozostał klarowny i nie
zaobserwowano w nim żadnego osadu.
Blaszka wykonana była z jednego z wymienionych metali: glin, nikiel, ołów, srebro.
Napisz w formie jonowej skróconej równanie reakcji, która zachodziła w czasie
doświadczenia.
Na 10 g stopu Monela zawierającego 67% niklu, 32% miedzi i 1% manganu (w procentach
masowych) podziałano kwasem solnym o stężeniu 0,5 mol · dm−3.
Podczas tego procesu przebiegały reakcje opisane równaniami:
Ni + 2HCl → NiCl2 + H2
Mn + 2HCl → MnCl2 + H2
Na podstawie: K.H. Lautenschläger, W. Schröter, A. Wanninger, Nowoczesne kompendium chemii,
Warszawa 2007, s. 570.
a)
Oblicz objętość kwasu solnego potrzebną do całkowitego roztworzenia niklu i manganu w 10 g stopu Monela, jeżeli reakcja przebiega z wydajnością równą 100%.
b)
Uzupełnij poniższe zdania. Wybierz i podkreśl właściwe określenie w każdym nawiasie tak, aby zdania były prawdziwe.
Miedź w szeregu elektrochemicznym metali znajduje się (przed/za) wodorem i (wypiera wodór/nie wypiera wodoru) z rozcieńczonego kwas siarkowego(VI).
Miedź nie reaguje z kwasem solnym, ponieważ kwas ten (należy/nie należy) do kwasów utleniających.
