Przeprowadzono doświadczenie, którego celem było porównanie aktywności trzech metali
oznaczonych umownie literami A, X i Z. Przebieg doświadczenia zilustrowano poniższym
schematem.
Zmiany zaobserwowane podczas doświadczenia pozwoliły stwierdzić, że aktywność użytych
metali rośnie w szeregu A, Z, X.
Oceń, czy podane poniżej informacje są prawdziwe. Zaznacz P, jeśli informacja jest prawdziwa, albo F – jeśli jest fałszywa.
1.
Spośród metali A, X, Z najsilniejszym reduktorem jest metal X.
P
F
2.
Spośród jonów A2+ , X2+ , Z2+ najsilniejszym utleniaczem jest jon A2+ .
P
F
3.
Podczas przeprowadzonego doświadczenia tylko w probówce III nie zaobserwowano objawów reakcji.
W poniższej tabeli zestawiono wybrane właściwości fizyczne potasu i wapnia.
Nazwa pierwiastka
Temperatura topnienia, K
Gęstość, g ⋅ cm−3
potas
336,43
0,86
wapń
1115,00
1,55
Na podstawie: A. Bielański, Podstawy chemii nieorganicznej, Warszawa 2004.
Na podstawie informacji i układu okresowego pierwiastków uzupełnij poniższe zdania. Wybierz i zaznacz jedno właściwe określenie spośród podanych w każdym nawiasie.
Węzły sieci krystalicznych wapnia, jak i potasu obsadzone są (dodatnio / ujemnie) naładowanymi jonami zwanymi rdzeniami atomowymi. Pomiędzy rdzeniami atomowymi obecne są słabo związane elektrony walencyjne, które mogą wędrować swobodnie przez kryształ metalu. Dlatego zarówno wapń, jak i potas odznaczają się (dużą / małą) przewodnością elektryczną.
Temperatura topnienia wapnia jest (niższa / wyższa) niż temperatura topnienia potasu, co wynika między innymi (z silniejszego / ze słabszego) wiązania metalicznego, utworzonego z udziałem (mniejszej / większej) liczby elektronów walencyjnych.
W dwóch probówkach znajdował się rozcieńczony wodny roztwór kwasu siarkowego(VI),
a w dwóch innych probówkach – stężony roztwór kwasu azotowego(V). Przeprowadzono
doświadczenie, którego przebieg zilustrowano na poniższym schemacie.
Objawy reakcji zaobserwowano w probówkach I, II i IV.
17.1. (0-1)
Napisz wzór lub nazwę kwasu, którego roztwór znajdował się w probówkach I i II
(kwas A), i wzór lub nazwę kwasu, którego roztwór znajdował się w probówkach
III i IV (kwas B).
Kwas A
Kwas B
17.2. (0-1)
Napisz w formie jonowej skróconej równanie reakcji zachodzącej w probówce IV.
W trzech probówkach zawierających wodny roztwór siarczanu(VI) miedzi(II) umieszczono
metalowe płytki. W probówce I – płytkę kadmową, w probówce II – płytkę srebrną,
a w probówce III – płytkę aluminiową. Po pewnym czasie płytki wyjęto, osuszono i zważono.
19.1. (0-1)
Ustal, czy masa metalowych płytek się zmieniła (wzrosła lub zmalała), czy nie
uległa zmianie.
Płytka kadmowa
Płytka srebrna
Płytka aluminiowa
Masa płytki
19.2. (0-1)
Napisz w formie jonowej skróconej równanie reakcji, której wynikiem był wzrost
masy płytki zanurzonej w roztworze siarczanu(VI) miedzi(II).
Przeprowadzono doświadczenie zilustrowane poniższym schematem.
Celem doświadczenia było odróżnienie dwóch, oznaczonych umownie literami X i Z, metali,
z których wykonano płytki. Wiadomo, że jednym metalem był cynk, a drugim – nikiel.
Po pewnym czasie obie płytki wyjęto z roztworów, osuszono i zważono. Stwierdzono,
że zmieniła się tylko masa płytki wykonanej z metalu X.
Uzupełnij poniższe zdania. Wybierz i zaznacz właściwe określenie spośród podanych w każdym nawiasie oraz napisz w formie jonowej skróconej równanie zachodzącej reakcji.
Masa płytki wykonanej z metalu X się (zmniejszyła / zwiększyła).
Podczas przeprowadzonego doświadczenia przebiegła reakcja zilustrowana równaniem:
Poniżej przedstawiono schemat reakcji utleniania i redukcji zachodzącej z udziałem jonów
MnO−4.
MnO−4 + H2O2 + H+ → Mn2+ + O2 + H2O
Uzupełnij poniższe zdania. Wybierz i zaznacz jedno określenie spośród podanych
w każdym nawiasie.
W opisanej wyżej reakcji (intensywnie / bardzo słabo) zabarwiony wodny roztwór
zawierający jony MnO−4 przechodzi w (intensywnie / bardzo słabo) zabarwiony roztwór
zawierający jony Mn2+ . Dzięki temu wodny roztwór KMnO4 można stosować w analizie
miareczkowej do ilościowego oznaczania substancji (utleniających / redukujących)
w środowisku kwasowym (z użyciem / bez użycia) wskaźnika barwiącego roztwór.
Na podstawie: A. Bielański, Podstawy chemii nieorganicznej, Warszawa 2004.
Określ, ile elektronów i z jakiej podpowłoki albo podpowłok oddaje atom miedzi, tworząc kation Cu2+. Dokończ poniższe zdanie, wpisując liczbę elektronów i symbol odpowiedniej podpowłoki lub podpowłok.
Tworzenie kationu Cu2+ oznacza oddanie przez atom miedzi
b)
Uzupełnij poniższą tabelę, wpisując schemat klatkowy konfiguracji elektronów walencyjnych jonu Cu2+ w stanie podstawowym oraz wartości głównej liczby kwantowej n i pobocznej liczby kwantowej l dla niesparowanego elektronu w tym jonie.
