Przeprowadzono doświadczenie, podczas którego do probówek I i II
z wodnymi roztworami pewnych substancji dodano jeden, ten sam odczynnik.
W obu probówkach zaszły reakcje utleniania i redukcji. Po zakończeniu
doświadczenia wygląd zawartości obu probówek był taki sam, co pokazano na
zdjęciu.
Uzupełnij schemat przeprowadzonego doświadczenia. Zaznacz wzory
substancji, których wodne roztwory znajdowały się w probówkach I i II,
oraz wzór odczynnika dodanego do obu probówek.
o równych objętościach. Do każdej zlewki wprowadzono jednakową porcję stałego węglanu
wapnia. Zawartość zlewek wymieszano i odstawiono. Stwierdzono, że w żadnej zlewce
węglan wapnia nie uległ całkowitemu rozpuszczeniu. Temperatura wszystkich roztworów
po zakończeniu doświadczenia wynosiła 25 °C.
18.1. (0–1)
Oblicz stężenie molowe jonów Ca2+ w roztworze otrzymanym w zlewce A po
zakończeniu doświadczenia.
18.2. (0–2)
Rozstrzygnij, w której ze zlewek (A, B czy C) po zakończeniu doświadczenia znajdował
się roztwór o największym stężeniu jonów Ca2+, a w której – roztwór o najmniejszym
stężeniu jonów Ca2+. Zaznacz poprawną odpowiedź w każdym nawiasie i uzasadnij
swoje stanowisko. W uzasadnieniu najmniejszego stężenia jonów Ca2+ odwołaj się do
procesu równowagowego zachodzącego w roztworze.
Najwięcej jonów Ca2+ znajdowało się w roztworze otrzymanym w zlewce (A / B / C).
Uzasadnienie:
Najmniej jonów Ca2+ znajdowało się w roztworze otrzymanym w zlewce (A / B / C).
Uzasadnienie:
Rozpuszczalność soli X w wodzie wzrasta ze wzrostem temperatury, co pokazują dane
zamieszczone w poniższej tabeli.
Temperatura, °C
0
20
40
60
80
100
Rozpuszczalność, g w 100 g wody
5
12
26
47
71
96
Na podstawie: W. Mizerski, Tablice chemiczne, Warszawa 2013.
18.1. (0–1)
Narysuj krzywą rozpuszczalności soli X w zakresie temperatury 0 °C– 100 °C i odczytaj
z niego wartość rozpuszczalności w temperaturze 70 °C. Rozpuszczalność soli X jest
funkcją rosnącą w całym podanym zakresie temperatury.
Rozpuszczalność soli X w temperaturze 70 °C: g w 100 g wody.
18.2. (0–2)
Oblicz, ile gramów soli X wykrystalizowało, gdy z 300 g roztworu nasyconego
w temperaturze 80 °C odparowała woda o masie 25 g. Wynik podaj w zaokrągleniu do
jedności.
Zbudowano ogniwo, którego schemat zapisany zgodnie z konwencją sztokholmską jest
następujący:
(−) Co | Co2+ || H+ | H2 (g) | Pt (+)
19.1. (0–1)
Oblicz siłę elektromotoryczną opisanego ogniwa w warunkach standardowych.
SEM =
19.2. (0–1)
W opisanym ogniwie półogniwo Co | Co2+ zastąpiono innym półogniwem metalicznym.
Ta zmiana nie spowodowała (w warunkach standardowych) zmiany procesu katodowego.
Spośród wymienionych półogniw wybierz i zaznacz wszystkie te, które mogły być
użyte do budowy tego ogniwa.
Zmieszano 500 cm3 wodnego roztworu wodorotlenku sodu o nieznanym stężeniu 𝑐
(roztwór A) i 250 cm3 wodnego roztworu wodorotlenku sodu o stężeniu 0,10 mol ∙ dm−3
(roztwór B). W temperaturze 25 °C pH otrzymanego roztworu C wynosiło 12,7.
Oblicz stężenie molowe c roztworu A wodorotlenku sodu. Przyjmij, że objętość
powstałego roztworu jest sumą objętości użytych roztworów. Wynik podaj
z odpowiednią jednostką.
Dane w poniższej tabeli pokazują zależność rozpuszczalności amoniaku w wodzie od
temperatury.
Temperatura, °C
20
40
60
80
Rozpuszczalność, g w 100 g wody
51
34
23
16
Narysuj krzywą rozpuszczalności amoniaku w wodzie w zakresie temperatury od 20 °C
do 80 °C i odczytaj – w zaokrągleniu do jedności – wartość rozpuszczalności tego
gazu w temperaturze 68 °C. Rozpuszczalność amoniaku w wodzie w podanym zakresie
temperatury jest funkcją malejącą.
Rozpuszczalność amoniaku w temperaturze 68 °C: g w 100 g wody.
Pewien alkan, którego achiralne cząsteczki mają rozgałęziony łańcuch węglowy,
w temperaturze 𝑇 i pod ciśnieniem 𝑝 jest gazem i ma gęstość 50 razy większą od gęstości
wodoru wyznaczonej w tych samych warunkach. W reakcji chlorowania tego alkanu może
powstać 6 różnych monochloropochodnych, będących izomerami konstytucyjnymi (bez
uwzględniania stereoizomerów).
Oblicz liczbę atomów węgla w cząsteczce opisanego alkanu oraz napisz jego wzór
półstrukturalny (grupowy).
W temperaturze 𝑇 sporządzono trzy bezbarwne wodne roztwory:
I – octanu sodu (CH3COONa)
II – kwasu octowego (CH3COOH)
III – wodorotlenku sodu (NaOH)
o jednakowych stężeniach molowych równych 0,01 mol ∙ dm–3.
Do identyfikacji tych roztworów wybrano dwa wskaźniki kwasowo-zasadowe: tymoloftaleinę
i zieleń bromokrezolową. Wyniki doświadczenia przedstawiono na zdjęciach.
Uzupełnij tabelę. Wpisz wzory substancji, których wodne roztwory identyfikowano.
