W dwóch probówkach znajdowało się po 8 cm3 wodnego azotanu(V) srebra o stężeniu
0,1 mol · dm−3. Do probówki I dodano taką objętość wodnego roztworu chlorku sodu, która
zawierała 29,25 mg NaCl, a do probówki II dodano 3 cm3 wodnego roztworu chlorku glinu
o stężeniu 0,2 mol · dm−3. Przebieg doświadczenia zilustrowano poniższym schematem.
W obu probówkach zaszła reakcja chemiczna, którą można przedstawić za pomocą równania:
Ag+ + Cl− → AgCl↓
Napisz w formie cząsteczkowej równania reakcji zachodzących w probówkach I i II.
W dwóch probówkach znajdowało się po 8 cm3 wodnego azotanu(V) srebra o stężeniu
0,1 mol · dm−3. Do probówki I dodano taką objętość wodnego roztworu chlorku sodu, która
zawierała 29,25 mg NaCl, a do probówki II dodano 3 cm3 wodnego roztworu chlorku glinu
o stężeniu 0,2 mol · dm−3. Przebieg doświadczenia zilustrowano poniższym schematem.
W obu probówkach zaszła reakcja chemiczna, którą można przedstawić za pomocą równania:
Ag+ + Cl− → AgCl↓
a)
Wykonaj odpowiednie obliczenia i oceń, czy w obu probówkach nastąpiło całkowite strącenie jonów Ag+ w postaci osadu.
Iloczyn rozpuszczalności KSO trudno rozpuszczalnej soli to iloczyn stężeń (podniesionych
do odpowiednich potęg) jonów tworzących tę sól w stanie równowagi w nasyconym
roztworze tej soli. Dla soli typu AB, której dysocjacja przebiega zgodnie z równaniem:
AB ⇄ A2+ + B2−
iloczyn rozpuszczalności KSO = [A2+] · [B2−]. Jeżeli w roztworze będą obecne jony A2+ oraz
B2− i wartość iloczynu ich stężeń będzie mniejsza od wartości iloczynu rozpuszczalności soli
AB, to osad tej soli nie wytrąci się. Strącenie osadu nastąpi wtedy, gdy zostanie przekroczona
wartość iloczynu rozpuszczalności.
Iloczyn rozpuszczalności KSO siarczanu(VI) baru w temperaturze T wynosi:
KSO = [Ba2+]·[SO2−4] = 1,08 · 10−10
Na podstawie: J. Sawicka i inni, Tablice chemiczne, Gdańsk 2004, s. 221.
Uzupełnij poniższe zdanie. Wybierz i podkreśl jedno określenie spośród podanych
w każdym nawiasie tak, aby zdanie było prawdziwe.
W temperaturze T (może/nie może) istnieć roztwór, w którym iloczyn stężeń kationów baru
i anionów siarczanowych(VI) jest równy 1,08 · 10–7, ponieważ wartość ta jest (mniejsza/
większa) od wartości iloczynu rozpuszczalności siarczanu(VI) baru w temperaturze T.
W trzech nieoznakowanych zlewkach umieszczono osobno jednakowe objętości wody, kwasu
solnego oraz wodnego roztworu wodorotlenku sodu. Wiadomo ponadto, że stężenia użytego
kwasu oraz wodnego roztworu wodorotlenku były jednakowe i równe 0,01 mol · dm–3.
Oceń, czy za pomocą fenoloftaleiny (zakres pH zmiany barwy: 8,2–10) jako wskaźnika pH
oraz możliwości mieszania ze sobą zawartości poszczególnych naczyń, możliwe jest
jednoznaczne ustalenie zawartości zlewek. Jeśli uznasz, że jest to możliwe, opisz sposób
wykonania takiego doświadczenia oraz podaj obserwacje, które pozwolą
na identyfikację zawartości naczyń. Jeśli natomiast uznasz, że takiej możliwości nie ma,
przytocz odpowiednie argumenty.
Po zmieszaniu 200 cm3 kwasu solnego o pH = 1 i 100 cm3 zasady sodowej o stężeniu
molowym równym 0,1 mol · dm–3 przebiegła reakcja opisana równaniem:
HCl + NaOH → NaCl + H2O
Objętość powstałego roztworu była sumą objętości roztworów wyjściowych.
Oblicz wartość pH otrzymanego roztworu. Nie zaokrąglaj obliczonych wyników
pośrednich. Wynik końcowy podaj z dokładnością do drugiego miejsca po przecinku.
Przygotowano roztwory wodne o stężeniu molowym równym 0,1 mol · dm−3 następujących
substancji: NaOH, HCl, Ba(OH)2, H2SO4, a następnie przeprowadzono 2 reakcje
zobojętniania zgodnie z równaniami:
I NaOH + HCl → NaCl + H2O
II Ba(OH)2 + H2SO4 → BaSO4 + 2H2O
Podczas dodawania porcjami kwasu solnego do roztworu wodorotlenku sodu (reakcja I)
i roztworu kwasu siarkowego(VI) do roztworu wodorotlenku baru (reakcja II) mierzono
przewodnictwo elektryczne roztworu. Moment, w którym przewodnictwo elektryczne
roztworu jest najmniejsze, to punkt zobojętnienia.
Na podstawie: J. Sawicka i inni, Tablice chemiczne, Gdańsk 2008, s. 178.
a)
Napisz w formie jonowej równania przeprowadzonych reakcji.
b)
Dokończ zdanie, zaznaczając wniosek A lub B i jego uzasadnienie 1. lub 2.
Porównując stężenia molowe jonów w momencie zobojętnienia obu reakcji, można stwierdzić,
że w roztworze otrzymanym w reakcji I łączna liczba moli wszystkich obecnych w roztworze
jonów jest
W czterech zlewkach przygotowano w temperaturze 293 K po 100 g roztworów czterech soli
o stężeniu 10% masowych. Następnie do każdej zlewki dosypano po 10 g tych samych soli,
utrzymując temperaturę 293 K – zgodnie z poniższym rysunkiem.
Rozpuszczalność tych soli w wodzie w temperaturze 293 K podano w poniższej tabeli.
Substancja
BaCl2
KCl
Na2SO4
NaNO3
Rozpuszczalność, g w 100 g wody
35,74
34,03
19,23
87,27
Na podstawie: J. Sawicka i inni, Tablice chemiczne, Gdańsk 2008, s. 222.
a)
Dla zlewek I, II i III wykonaj obliczenia i podaj numery tych zlewek, w których otrzymano roztwory nienasycone.
b)
Oblicz stężenie (wyrażone w procentach masowych) roztworu, który otrzymano w zlewce oznaczonej numerem IV.
Do 100 cm3 wodnego roztworu CaCl2 o stężeniu 0,1 mol · dm−3 dodano 100 cm3 wodnego
roztworu NaCl o stężeniu 0,1 mol · dm−3, a następnie 100 cm3 wodnego roztworu AgNO3
o stężeniu 0,1 mol · dm−3.
Podaj wzory jonów, które pozostaną w końcowym roztworze i oblicz ich stężenie molowe.
Przyjmij, że objętość roztworu końcowego jest sumą objętości roztworów zmieszanych.
Uniwersalny papierek wskaźnikowy zabarwił się na niebiesko po zanurzeniu w roztworach znajdujących się w probówkach .
Uniwersalny papierek wskaźnikowy nie zmienił zabarwienia po zanurzeniu w roztworach znajdujących się w probówkach: .
Reakcja hydrolizy zaszła w roztworach znajdujących się w probówkach: .
Papierek uniwersalny zanurzony w roztworze znajdującym się w probówce III zabarwił się na
różowo.
b)
Napisz w formie jonowej skróconej równanie reakcji, której efektem była zmiana zabarwienia papierka uniwersalnego po zanurzeniu w roztworze znajdującym się w probówce III.
Zmieszano 200,00 cm3 technicznego kwasu solnego o stężeniu 30,00% (wyrażonym
w procentach masowych) i 200,00 cm3 wody destylowanej.
Na wykresie przedstawiono zależność gęstości kwasu solnego od jego stężenia procentowego.
Na podstawie: J. Sawicka i inni, Tablice chemiczne, Gdańsk 2001, s. 225.
a)
Oblicz stężenie procentowe (w procentach masowych) otrzymanego kwasu solnego. Przyjmij, że gęstość wody wynosi 1,00 g · cm–3.
b)
Oblicz stężenie molowe otrzymanego kwasu solnego. Przyjmij, że objętość tego roztworu jest sumą objętości kwasu solnego technicznego i wody.
