Przeprowadzono doświadczenie, którego przebieg zilustrowano na schemacie:
Podczas przeprowadzonego doświadczenia zaobserwowano, że zawartość probówki I
przybrała zabarwienie malinowe, a zawartość probówki II – czerwone.
Uzupełnij poniższe zapisy, tak aby otrzymać w formie jonowej skróconej równania procesów zachodzących w probówkach I oraz II i decydujących o odczynie wodnych roztworów soli.
Reakcja jonów jodkowych z jonami azotanowymi(III) w środowisku kwasowym przebiega
według schematu:
NO−2 + I− + H+ → I2 + NO + H2O
14.1. (1 pkt)
Napisz w formie jonowej z uwzględnieniem oddawanych lub pobieranych elektronów (zapis jonowo-elektronowy) równanie procesu redukcji i równanie procesu utleniania zachodzących podczas tej przemiany. Uwzględnij fakt, że ta reakcja zachodzi w środowisku kwasowym.
Równanie procesu redukcji:
Równanie procesu utleniania:
14.2. (1 pkt)
Uzupełnij schemat reakcji jonów jodkowych z jonami azotanowymi(III) w środowisku kwasowym – wpisz współczynniki stechiometryczne.
NO−2 + I− + H+ → I2 + NO + H2O
14.3. (1 pkt)
Do probówki wprowadzono bezbarwny klarowny roztwór azotanu(III) sodu, który
zakwaszono rozcieńczonym roztworem kwasu siarkowego(VI), a następnie dodano do niego
kroplami bezbarwny roztwór jodku potasu o stężeniu 2% masowych oraz roztwór skrobi
o stężeniu 1% masowych.
Na podstawie: J. Minczewski, Z. Marczenko, Chemia analityczna. Podstawy teoretyczne i analiza jakościowa,
Warszawa 2001.
Uzupełnij tabelę – wpisz barwy zawartości probówki przed reakcją i po reakcji, jakie można było zaobserwować w czasie opisanego doświadczenia.
Oblicz, ile cm3 wodnego roztworu NaOH o stężeniu cp = 5,0% (w procentach masowych) i gęstości równej 1,1 g·cm–3 należy odmierzyć, aby w odmierzonej objętości roztworu znajdowało się 0,5 mola NaOH.
Na próbkę stopu miedzi z cynkiem o masie 4,00 g podziałano 200 cm3 kwasu solnego
o stężeniu 0,800 mol · dm–3. Przebiegła wtedy reakcja opisana równaniem:
Me + 2H3O+ → Me2+ + H2 + 2H2O
Roztwór otrzymany po reakcji rozcieńczono wodą do objętości 250 cm3. Stężenie jonów
wodorowych w tym roztworze było równe 0,400 mol · dm–3.
Oblicz, ile gramów miedzi znajdowało się w opisanej próbce stopu. Wynik końcowy zaokrąglij do drugiego miejsca po przecinku.
Metal I: srebrzystobiały, kowalny, ciągliwy, daje się łatwo walcować. Metal lekki, bardzo
dobry przewodnik elektryczności. Na powietrzu szybko matowieje. Z powodu pasywacji
odporny na działanie czynników atmosferycznych i stężonego kwasu azotowego(V). Po
usunięciu warstwy ochronnej reaguje energicznie z tlenem i wodą, wypierając z niej wodór.
Roztwarza się w roztworach mocnych kwasów i zasad.
Metal II: srebrzystobiały, ciągliwy, daje się walcować. Metal lekki, dobry przewodnik
elektryczności. Na powietrzu szybko matowieje. Po ogrzaniu do temperatury powyżej 700°C
zapala się oślepiająco białym płomieniem. W podwyższonej temperaturze reaguje z wodą,
wypierając z niej wodór. Roztwarza się w roztworach kwasów, odporny na działanie
alkaliów.
Na podstawie: J. Ciba, J., Trojanowska, M. Zołotajkin, Mała encyklopedia pierwiastków,
Warszawa 1996 oraz A. Bielański, Podstawy chemii nieorganicznej, Warszawa 2010.
Wybierz i podkreśl w każdym nawiasie poprawne uzupełnienie poniższego zdania.
Metalem I może być (glin / magnez / sód), a metalem II – (glin / magnez / sód).
Przeprowadzono doświadczenie, którego celem było porównanie aktywności trzech metali
oznaczonych umownie literami A, X i Z. Przebieg doświadczenia zilustrowano poniższym
schematem.
Zmiany zaobserwowane podczas doświadczenia pozwoliły stwierdzić, że aktywność użytych
metali rośnie w szeregu A, Z, X.
Oceń, czy podane poniżej informacje są prawdziwe. Zaznacz P, jeśli informacja jest prawdziwa, albo F – jeśli jest fałszywa.
1.
Spośród metali A, X, Z najsilniejszym reduktorem jest metal X.
P
F
2.
Spośród jonów A2+ , X2+ , Z2+ najsilniejszym utleniaczem jest jon A2+ .
P
F
3.
Podczas przeprowadzonego doświadczenia tylko w probówce III nie zaobserwowano objawów reakcji.
