W reakcji stałego chlorku sodu ze stężonym kwasem siarkowym(VI) powstaje chlorowodór,
natomiast w reakcji stałego bromku sodu z tym kwasem ostatecznym produktem jest brom.
Etapy reakcji stężonego kwasu siarkowego(VI) z bromkiem sodu oraz ich główne produkty
przedstawia poniższy schemat:
NaBr stężony H2SO4 HBr stężony H2SO4 Br2 + SO2
Dwie probówki, z których jedna zawierała stały chlorek sodu, a druga – stały bromek sodu,
umieszczono pod wyciągiem. Wykonano eksperyment, którego przebieg zilustrowano na
poniższym rysunku.
Napisz, jakie zmiany umożliwiające rozróżnienie obu soli zaobserwowano w probówkach po dodaniu do nich stężonego kwasu siarkowego(VI).
Określ odczyn każdego z otrzymanych roztworów. Odpowiedź uzasadnij – napisz
w formie jonowej skróconej równania reakcji powodujących taki odczyn roztworu.
Wzory soli można w sposób uproszczony przedstawić w postaci tlenkowej, na przykład wzór
CaCO3 można przedstawić jako CaO · CO2.
Superfosfat podwójny jest nawozem, którego głównym składnikiem jest diwodorofosforan(V)
wapnia o wzorze Ca(H2PO4)2, stosowanym do wzbogacania gleby w fosfor.
Na podstawie: K.H. Lautenschläger, W. Schröter, A. Wanninger, Nowoczesne kompendium chemii,
Warszawa 2007, s. 460.
a)
Zapisz wzór diwodorofosforanu wapnia w postaci wzoru tlenkowego.
b)
Oblicz w procentach masowych zawartość P2O5 w tym związku chemicznym.
c)
Dokończ zdanie, zaznaczając wniosek A lub B i jego uzasadnienie 1. lub 2.
Jako nawozu fosforowego używa się diwodorofosforanu(V) wapnia, a nie fosforanu(V)
wapnia, ponieważ diwodorofosforan(V) wapnia
Wykonano eksperyment, którego przebieg zilustrowano na rysunku.
Wybierz i podkreśl w każdym nawiasie poprawne uzupełnienie poniższych zdań.
Sól, której roztwór otrzymano w kolbie po całkowitym roztworzeniu cynku w kwasie, jest
związkiem (jonowym / niejonowym). Aby go wyodrębnić z mieszaniny poreakcyjnej, należy
(z roztworu odparować wodę / roztwór przesączyć). W temperaturze pokojowej i pod
ciśnieniem atmosferycznym związek ten jest (ciałem stałym / cieczą).
W roztworze wodnym znajdują się kationy: Ba2+, Ag+ i Mg2+ oraz towarzyszące im aniony.
Kationy te można wydzielić z roztworu za pomocą reakcji strąceniowych, stosując
odpowiednie odczynniki w takiej kolejności, aby jeden odczynnik wytrącał z roztworu
w postaci nierozpuszczalnej soli tylko jeden kation. Po przesączeniu osadu, używając innego
odczynnika, można wytrącić z przesączu sól zawierającą kolejny kation.
14.1. (0−1)
Wpisz do tabeli wzory odczynników, których użycie pozwoli w trzech etapach (I, II i III)
wytrącić kolejno z roztworu w postaci nierozpuszczalnych soli kationy w nim zawarte.
Odczynniki wybierz spośród wymienionych poniżej.
Zaprojektuj doświadczenie, które pozwoli otrzymać rozpuszczalne w wodzie sole
metodą 1. (probówka I), metodą 2. (probówka II) i metodą 3. (probówka III).
Na schemacie doświadczenia wpisz wzory użytych odczynników wybranych spośród:
Ag (s) HCl (aq) Al (s) CaO (s) H2SO4 (rozc.) Cu(OH)2 (s)
Schemat doświadczenia:
19.2. (0−1)
Napisz w formie jonowej skróconej równanie reakcji przebiegającej w probówce III.
Hydrolizę estrów katalizują zarówno zasady, jak i kwasy. W warunkach hydrolizy zasadowej
kwas karboksylowy otrzymuje się w postaci soli, z której może on zostać wyparty przez
mocny kwas nieorganiczny.
Na podstawie: R.T. Morrison, R.N. Boyd, Chemia organiczna, Warszawa 2008.
Napisz w formie jonowej skróconej równanie reakcji, w której z soli kwasu octowego
rozpuszczonej w wodzie otrzymuje się kwas octowy przez dodanie mocnego kwasu
nieorganicznego.
