Wykonano doświadczenie zilustrowane na poniższym schemacie.
Określ, jaką funkcję (kwasu czy zasady) według teorii Brønsteda−Lowry’ego pełnią
w reakcjach zachodzących podczas opisanego doświadczenia jony NH+4 i jony C17H35COO−.
Jony NH+4 pełnią funkcję .
Jony C17H35COO− pełnią funkcję .
Jodyna jest preparatem o działaniu odkażającym. Aby otrzymać 100,0 gramów jodyny,
miesza się 3,0 gramy jodu, 1,0 gram jodku potasu, 90,0 gramów etanolu o stężeniu 96%
masowych (pozostałe 4% masy stanowi woda) oraz 6,0 gramów wody. Powstała mieszanina
jest ciemnobrunatnym roztworem.
Jod rozpuszczony w etanolu ma ograniczoną trwałość. Reaguje z wodą obecną w roztworze,
tworząc jodowodór i kwas jodowy(I) o wzorze HIO, który z kolei utlenia etanol najpierw
do aldehydu, a następnie − do dalszych produktów. Aby zapobiec tym przemianom, do
jodyny dodaje się rozpuszczalny w wodzie jodek potasu. W wyniku reakcji jodu
cząsteczkowego z jonami jodkowymi powstają trwałe jony trijodkowe, dzięki czemu jod nie
reaguje z wodą.
Na podstawie: http://www.doz.pl, A. Bielański, Podstawy chemii nieorganicznej, Warszawa 2010
oraz R.T. Morrison, R.N. Boyd, Chemia organiczna, t. 1, Warszawa 2008.
Napisz w formie cząsteczkowej równanie reakcji jodu z wodą oraz podaj wzór
utleniacza i reduktora.
Hydroliza wodnych roztworów soli cynku, zgodnie z teorią Brønsteda, polega na dysocjacji
uwodnionego (hydratowanego) jonu cynku, która przebiega zgodnie z równaniem:
[Zn(H2O)6]2+ + H2O ⇄ [Zn(OH)(H2O)5]+ + H3O+
Dla przemiany opisanej powyższym równaniem napisz wzory kwasów i zasad, które
zgodnie z teorią Brønsteda tworzą sprzężone pary.
Określ, ile elektronów i z jakiej podpowłoki albo podpowłok oddaje atom miedzi, tworząc kation Cu2+. Dokończ poniższe zdanie, wpisując liczbę elektronów i symbol odpowiedniej podpowłoki lub podpowłok.
Tworzenie kationu Cu2+ oznacza oddanie przez atom miedzi
b)
Uzupełnij poniższą tabelę, wpisując schemat klatkowy konfiguracji elektronów walencyjnych jonu Cu2+ w stanie podstawowym oraz wartości głównej liczby kwantowej n i pobocznej liczby kwantowej l dla niesparowanego elektronu w tym jonie.
Stałe dysocjacji kwasu siarkowodorowego w temperaturze 25°C są równe: Ka1 = 1,02 · 10−7
i Ka2 = 1,00 · 10−14 .
Na podstawie: A. Bielański, Podstawy chemii nieorganicznej, Warszawa 2004.
18.1. (0-1)
Napisz wyrażenie na stałą dysocjacji Ka2 kwasu siarkowodorowego.
18.2. (0-1)
Oceń, czy poniższe informacje są prawdziwe. Zaznacz P, jeśli informacja jest
prawdziwa, lub F – jeśli jest fałszywa.
1.
Jonami pochodzącymi z dysocjacji H2S, których stężenie jest najmniejsze w wodnym roztworze siarkowodoru, są jony S2−.
P
F
2.
W wodnym roztworze siarkowodoru stężenie jonów H3O+ jest mniejsze od 10−7 mol ⋅ dm−3 .
P
F
3.
Spośród jonów obecnych w wodnym roztworze siarkowodoru i pochodzących z dysocjacji H2S tylko jony HS– mogą pełnić funkcję zarówno kwasu, jak i zasady Brønsteda.
W reaktorze o pojemności 1 dm3 umieszczono 2,00 mole substancji A oraz 6,00 moli
substancji B i w temperaturze T przeprowadzono reakcję egzotermiczną, która przebiegła
zgodnie z poniższym schematem.
A (g) + 2B (g) ⇄ 2C (g)
Po osiągnięciu stanu równowagi stwierdzono, że substancja A przereagowała w 78%.
Oceń, czy zmieniła się (wzrosła lub zmalała), czy nie uległa zmianie wydajność reakcji
otrzymywania produktu C, jeżeli w układzie będącym w stanie równowagi nastąpił
wzrost temperatury w warunkach izobarycznych (p = const).
wzrost ciśnienia w warunkach izotermicznych (T = const).
Pierwiastek X leży w siódmej grupie i czwartym okresie układu okresowego. Pierwiastek ten
tworzy jon prosty X2+. Wszystkie atomy pierwiastka X występujące w przyrodzie mają liczbę
masową równą 55.
a)
Napisz skróconą konfigurację elektronową jonu X2+ w stanie podstawowym.
b)
Określ i wpisz do tabeli liczbę protonów i neutronów znajdujących się w jądrze atomu pierwiastka X oraz liczbę elektronów tworzących rdzeń atomu tego pierwiastka.
Pierwiastek X
Liczba cząstek elementarnych znajdujących się w jądrze atomu X
Liczba elektronów znajdujących się w rdzeniu atomu X
Podwodne części kadłubów statków chronione są za pomocą protektorów (metali lub ich
stopów), które zapobiegają korozji żelaza. Poniżej podane są wartości potencjałów
elektrodowych wybranych metali w wodzie morskiej.
Metal
magnez
cynk
żelazo
cyna
nikiel
E, V
− 1,45
− 0,80
− 0,50
− 0,25
− 0,12
Na podstawie: W. Tomaszow, Teoria korozji i ochrony metali, Warszawa 1965.
Spośród wymienionych w tabeli metali wybierz jeden, który może być zastosowany do
ochrony protektorowej żelaza w wodzie morskiej, i napisz równanie procesu
elektrodowego zachodzącego na elektrodzie, którą stanowi wybrany metal (protektor).
