Badano zachowanie pewnego tlenku Z wobec wody (probówki I i II) oraz wobec wodnego
roztworu wodorotlenku sodu w podwyższonej temperaturze (probówka III). Przebieg
doświadczenia zilustrowano schematem:
Objawy reakcji zaobserwowano tylko w probówce III.
Dany jest zbiór tlenków o wzorach:
CaO P4O10 MnO ZnO
Spośród wymienionych tlenków wybierz ten, który mógł być użyty do wykonania
opisanego doświadczenia. Uzupełnij tabelę. Wpisz wzór wybranego tlenku i określ jego
charakter chemiczny (kwasowy, zasadowy, amfoteryczny).
Przeprowadzono doświadczenie, którego przebieg zilustrowano na rysunku.
Po wprowadzeniu substancji do probówek i dokładnym wymieszaniu ich zawartości
stwierdzono, że w probówkach znajdowały się klarowne roztwory.
6.1. (1 pkt)
Podaj numery wszystkich probówek, w których po wprowadzeniu substancji do wody
z dodatkiem fenoloftaleiny nie nastąpiła zmiana barwy ich zawartości.
6.2. (1 pkt)
Uzupełnij tabelę. Podaj numery wszystkich probówek, w których po wprowadzeniu
substancji do wody z dodatkiem fenoloftaleiny nastąpiła zmiana pH (pH wzrosło lub się
obniżyło).
W trzech probówkach I–III znajdują się rozmieszczone w przypadkowej kolejności wodne
roztwory trzech soli: azotanu(V) glinu, azotanu(V) potasu i azotanu(V) magnezu. Te roztwory
mają taką samą objętość V = 5 cm3 i jednakowe stężenie molowe cm = 0,2 mol · dm−3 . W celu
zidentyfikowania zawartości probówek przeprowadzono dwuetapowe doświadczenie.
W etapie pierwszym do probówek dodano wodny roztwór wodorotlenku potasu.
Po dodaniu niewielkiej ilości roztworu wodorotlenku potasu powstały w probówkach I i II białe
osady, a w probówce III nie zaobserwowano objawów reakcji.
W etapie drugim doświadczenia do probówek z wytrąconymi osadami dodano kolejne porcje
roztworu wodorotlenku potasu. Objawy reakcji zaobserwowano tylko w probówce II.
Zidentyfikuj kationy obecne w roztworach 1., 2. i 3. Wpisz ich wzory lub nazwy do tabeli.
W reaktorze o stałej pojemności znajdowały się tlenek węgla(II) i para wodna zmieszane
w stosunku masowym 1 : 1, a sumaryczna liczba moli tych reagentów była równa 20.
Stężeniowa stała równowagi reakcji
CO (g) + H2O (g) ⇄ CO2 (g) + H2 (g)
w warunkach prowadzenia procesu wynosi 1.
Oblicz, ile moli wodoru znajdowało się w reaktorze po osiągnięciu stanu równowagi przez
układ.
Pierwiastek A tworzy aniony złożone o wzorze AO−4 , w których występuje na swoim
najwyższym stopniu utlenienia. Pierwiastek A jest metalem.
Pierwiastek D tworzy aniony złożone o wzorze DO−3, w których występuje na swoim
najwyższym stopniu utlenienia. Pierwiastek D może przyjmować w związkach ujemne
stopnie utlenienia.
Uzupełnij poniższe zdania. Wybierz i zaznacz jedno określenie spośród podanych
w każdym nawiasie, a w wyznaczone miejsca wpisz numer grupy oraz stopień utlenienia.
Pierwiastek A w jonie AO−4 może w reakcji redoks pełnić funkcję (wyłącznie
reduktora / reduktora lub utleniacza / wyłącznie utleniacza). Pierwiastek D w jonie DO−3 może (wyłącznie oddać elektrony / wyłącznie przyjąć
elektrony / oddać lub przyjąć elektrony).
Pierwiastek A należy do grupy układu okresowego pierwiastków.
Pierwiastek D należy do grupy układu okresowego pierwiastków,
a jego najniższy stopień utlenienia w związkach jest równy .
Przeprowadzono doświadczenie zilustrowane poniższym schematem.
Do reakcji użyto 9 gramów cynku w postaci granulek oraz kwas solny, którego stężenie
wyrażone w procentach masowych było równe cp. Zaobserwowano wydzielanie się gazu.
Po pewnym czasie stwierdzono, że cynk całkowicie się roztworzył.
Podczas doświadczenia przebiegła reakcja zilustrowana równaniem:
Zn + 2HCl → ZnCl2 + H2
7.1. (2 pkt)
Oblicz objętość, jaką zajął w przeliczeniu na warunki normalne gaz otrzymany podczas
opisanego doświadczenia.
7.2. (1 pkt)
Wybierz i podkreśl wszystkie te zmiany, które należałoby wprowadzić do opisanego
doświadczenia, aby skrócić czas potrzebny do roztworzenia 9 gramów cynku.
W trzech probówkach I–III znajdują się rozmieszczone w przypadkowej kolejności wodne
roztwory trzech soli: azotanu(V) glinu, azotanu(V) potasu i azotanu(V) magnezu. Te roztwory
mają taką samą objętość V = 5 cm3 i jednakowe stężenie molowe cm = 0,2 mol · dm−3 . W celu
zidentyfikowania zawartości probówek przeprowadzono dwuetapowe doświadczenie.
W etapie pierwszym do probówek dodano wodny roztwór wodorotlenku potasu.
Po dodaniu niewielkiej ilości roztworu wodorotlenku potasu powstały w probówkach I i II białe
osady, a w probówce III nie zaobserwowano objawów reakcji.
W etapie drugim doświadczenia do probówek z wytrąconymi osadami dodano kolejne porcje
roztworu wodorotlenku potasu. Objawy reakcji zaobserwowano tylko w probówce II.
Napisz w formie jonowej skróconej równanie reakcji zachodzącej podczas pierwszego
etapu doświadczenia w probówce I.
W zbiorniku o stałej pojemności znajdowały się w pewnych warunkach ciśnienia i temperatury
innych niż warunki normalne 2 mole metanu i 2 mole tlenu. Po zainicjowaniu reakcji przebiegła
ona zgodnie z równaniem:
CH4 (g) + 2O2 (g) →CO2 (g) + 2H2O (g)
Napisz, w jakim stosunku objętościowym i masowym zmieszano w zbiorniku metan z tlenem. Określ stosunek objętościowy tlenku węgla(IV) i pary wodnej w zbiorniku po zakończeniu reakcji. Stosunek objętościowy i masowy wyraź za pomocą najmniejszych liczb całkowitych.
W zamkniętym reaktorze o pojemności 1 dm3 znajdowały się gazowe substancje A i B zmieszane w stosunku stechiometrycznym. Reagenty ogrzano do temperatury T i zainicjowano reakcję przebiegającą zgodnie z poniższym schematem.
A (g) + 2B (g) ⇄ 3C (g) + D (g)
Przez jedną minutę, co 10 sekund, oznaczano liczbę moli substancji A
w mieszaninie reakcyjnej. Wyniki zestawiono w poniższej tabeli.
Czas, s
0
10
20
30
40
50
60
Liczba moli substancji A, mol
3,60
2,80
2,20
1,95
1,90
1,90
1,90
Uzupełnij poniższą tabelę, a następnie narysuj wykres przedstawiający zależność stężenia
substancji C od czasu trwania reakcji, czyli w przedziale <0s, 60s>.
Przeprowadzono elektrolizę wodnego roztworu substancji X. W warunkach prowadzenia
doświadczenia na każdej z elektrod zaobserwowano jedynie wydzielanie bezbarwnego gazu.
Objętość gazu wydzielonego na jednej z elektrod była dwa razy większa niż objętość gazu otrzymanego na drugiej elektrodzie.
8.1. (1 pkt)
Podkreśl wzór substancji X, której wodny roztwór poddano elektrolizie. Wybierz ten wzór spośród wymienionych poniżej.
HBr CuSO4 KOH NaCl
8.2. (1 pkt)
Uzupełnij schemat doświadczenia. Wpisz nazwy gazów zebranych w obu probówkach
oraz ładunki („+” albo „–”) obu elektrod.
8.3. (2 pkt)
Napisz w formie jonowej skróconej równania reakcji zachodzących na anodzie
i na katodzie podczas opisanej elektrolizy.
