Kierunek lekarski, Śląski Uniwersytet Medyczny (ŚUM) - opinia studenta III roku studiów stacjonarnych
Jak wygląda nauka na pierwszym roku?
Rok I:
- ciut cięższy rok od trzeciego, ale minimalnie
- anatomia i biologia molekularna/genetyka przyjemna - wszyscy zdają, banki siadają często, jak ktoś się uczy to i zdaje w pierwszych terminach - ok. tygodnia nauki wystarczy żeby zdać na coś więcej niż 3,5
- biofizyka - dużo traci się czasu na zajęciach (jak w sumie wszędzie), zaliczenia zależne od prowadzącego, ale do przeżycia (kiedyś za czasów docenta M. była gorzej) - egzamin też raczej z tych łatwiejszych - dużym plusem jest świetna organizacja i klarowność materiału - egzamin zdany w I terminie po 2 dniach nauki
- chemia, czyli najbardziej bezsensowny przedmiot na I roku, niby ma przygotowywać studentów do biochemii, ale prawda jest taka, że NIE MA NIC Z TYM WSPÓLNEGO - tj. trzeba wyryć na pamięć rzeczy, do których nie ma się żadnego kontekstu, a przez to nauka wygląda podobnie jak kucie na histologię, choć jest łatwiej (mniej materiału)
- histologia to jakiś nieśmieszny żart, podejście do studenta na "wyjebce", ilość zbędnej nauki aż kole po oczach, zaliczenia w stylu "albo wiesz prawie wszystko albo idziesz na drugi termin" (choć zależne od prowadzącego, bo niektórzy pytają o kompletne ogólniki - patrz prof. G. i prof. W., a inni każą cytować książkę z każdym przecinkiem - prawie każdy z tytułem dr), wykłady bezsensowne, bo wielki pan profesurz W. bawi się w kardiologa i fizjologa, choć po drugim roku i kursie fizjologii muszę powiedzieć, że owy kozaczek jest aż zabawnie niedoedukowany, a jego wiedza z zakresu fizjologii jest na poziomie ratownictwa medycznego, przy czym twierdzi, że - uwaga, cytat - "jestem jedynym immunohistochemikiem w Polsce i to co ja tu robię, to robi cały ośrodek w Niemczech, a ja tu sam to robię", a także mówi, że jest kardiologiem, choć ma tylko I stopień z chorób wewnętrznych - do tego jest bardzo nieprzyjemny, pyskaty, zaczepny i uważa się za boga medycyny, a jego wykłady są żałośnie przygotowane i często można usłyszeć "ja w sumie nie wiem co mam wam powiedzieć bo robiłem X, a kazali mi poprowadzić wykład" lub "no tam ten, coś te białko, zapomniałem jakie, hmmmm, ale dobra, to nie jest ważne, idziemy dalej". Egzamin nasz był trudny, ale teraz jest światło w tunelu przez zmianę kierownika ćwiczeń (od 2018 roku), przez co egzamin 19' był łatwiejszy - ucząc się regularnie, tworząc 400 stron notatek w wordzie, które przerobiłem, zdałem egzamin na 74% (3,5)
- pozostałe gówno przedmioty - mało nauki raczej, do zdania i bez fajerwerków, choć raczej nudne
Rok 2:
- najgorszy rok w tym tryptyku cierpienia - pożegnałem 25% osób z grupy (głównie przez biochemię)
- biochemia - zajęcia nudne, nauki bardzo dużo, największym minusem jest mała przejrzystość materiału, który trzeba opanować - np. jest 30 stron o temacie X, Y i Z, a pytanie na egzaminie będzie o coś, co było tylko wspomniane i nie było rozwinięte, ale skoro było to coś wspomniane, to przecież powinniśmy poszukać o tym informacji w innej literaturze, np. z kardiologii lub hematologii, bo przecież to biochemia, prawda? Mój rok miał jeszcze system punktowy z ćwiczeń, seminariów i zaliczeń zbiorczych, więc nie dostawało się oceny a punkty BEZ MOŻLIWOŚCI POPRAWY (max 100 na semestr, a 60 żeby zaliczyć semestr). Seminaria nasze były wysoko punktowane, dlatego trzeba było regularnie się uczyć na nie - od 2019 roku nie ma punktów, a są oceny, a waga ocen z seminarium jest znikoma, dlatego już nie trzeba się na nie uczyć, tj. jest już łatwiej jeśli chodzi o tą formę zaliczeń, ale testy zbiorcze nadal są jakąś kpiną ze studentów - np. w 2019 roku zdawalność I terminu z I testu zbiorczego to 10-20% - ale jest teraz możliwość poprawy. :))). Egzamin jak zbiorcze, ciężki (bo np. pytają o samą klinikę i zmiany biochemiczne, choć tego w podręczniku nie ma lub jest tylko ciut wspomniane - tj. z podręcznikiem w dłoni i wykładami NIE DAŁO SIĘ ODPOWIEDZIEĆ NA NIEKTÓRE PYTANIA), po 3 tygodniach nauki egzamin zdany na 3,5 (zdawalność roku - 40%), kolejne terminy podobnie trudne lub ciut łatwiejsze. Katedra kompletnie nieprzyjazna studentowi, jak ktoś przyszedł sprawdzić swoją pracę to spotykał się z odpowiedzią "lepiej dla pana/pani, ażebyśmy tej pracy nie pokazywali teraz, bo będzie gorzej", a wykłady to ściana tekstu przepisanego z podręczników. W czasie semestru są dwie zbiorcze (od 19' można je poprawiać, są 2 terminy poprawkowe) - nie zda się przynajmniej jednej to idzie się na rozbuja z semestru, nie zda się go? Jest poprawa pod koniec roku, jak się nie zda to powtarza się rok i przedmiot. Komisyjny egzamin wszyscy uwalili, bo tak zdecydowała pani prof. B. jeszcze zanim się owy komis zaczął
- immunologia - zajęcia nudne, zaliczenia raczej łatwe, jeden z przyjemniejszych przedmiotów na II roku, banki raczej siadają, egzamin do zdania, większość prowadzących jest spoko, ale niektórzy są równie mili jak prof. B. z biochemii
- fizjologia - królowa II roku, nauki bardzo dużo, banki czasem siadają, a czasem nie, seminaria na 5 pytań, max 5 punktów, żeby zdać trzeba mieć 3 pkt, lepiej napisać cokolwiek niż nie napisać nic, WARTO SIĘ KŁÓCIĆ O PUNKTY - szczególnie u dr K. i dr G. (kilka razy uratowało mi to dupę, raz nawet z 1,5 pkt wybrnąłem na 3,5 pkt! U innych prowadzących gorzej, np. prof. J. i dr S. u nich z 2,5 pkt ciężko wyjść na 3 pkt, ale zdarza się), jeśli nie ma się czasu na naukę, to lepiej przeczytać temat ze zrozumieniem niż kuć na pamięć wszystko, katedra dobrze zorganizowana (jak biofizyka z I roku lub i lepiej), wykłady też dobrze zrobione, czytelnie, rzeczowo. Egzamin: I termin średni, II termin piekło, III termin łatwy - analogicznie jest z seminariami (ciężkość i ilość podejść) - przeważnie, bo pan profesor ma ulubione tematy i z nich III terminy niekoniecznie są łatwe (np. krążenie). I termin egzaminu zdała 1/3 roku (1/2 miała dopuszczenie), II termin egzaminu zdało 15% zdających przy progu 55%, a III termin praktycznie wszyscy - 95%+. Komis do zdania - zdawalność 60% zdających
- diagnostyka laboratoryjna - wszyscy zdają, robią nawet 5 terminów egzaminu, przedmiot prowadzi katedra biologii molekularnej, więc jest całkiem przyjemne, choć można tu spotkać seksizm w najczystszej postaci - na zajęciach ustnie pytani są tylko faceci, ale raczej bez konsekwencji. Testy do zdania (5 pytań ABCD/E z reguły z danego tematu)
- inne gówno przedmioty - raczej spoko, raczej mało nauki
Rok 3:
- mikrobiologia - taka łatwiejsza biochemia - pytania z dupy i równie ważne dla przyszłego lekarza, choć katedra milsza, podejście "musicie pamiętać, że w 5-10% pytań są błędy, więc musicie napisać tak, żeby mieć zapas punktów" - i pogadane. Wykłady raczej mało konkretne, jednak nadal nie tak beznadziejne jak w przypadku biochemii. Niby to ta sama katedra, która prowadzi immunologię na 2 roku, ale jednak dużo więcej wymagają. Prowadzący różni, dr S. jest złoty, reszta od średnio przyjaznych po dziwiaków, którzy będą wmawiać, że się czegoś nie powiedziało, choć się powiedziało. Zaliczenia ustne na każdych zajęciach, co trzecie zajęcia zaliczenie pisemne. Ciężkość ustnych - zależy od prowadzącego, a zbiorcze średnie lub raczej jedne z tych cięższych.
- farmakologia - bardzo przyjemna katedra, prostudencka, jasno określone czego się uczyć, wykłady całkiem dobre, jest kilku świrusów na katedrze, ale jednak większość jest mega w porządku - i nawet świrusy nie robią problemów z poprawami, więc jest to raczej przyjemny przedmiot - zaliczenia ustne lub pisemne, w zależności od prowadzącego, kierowniczka katedry jest przekochana
- patofizjologia - najnudniejsze zajęcia na świecie, 5-7 h siedzenia w ławce, zaliczenia raczej łatwe, katedra ma wywalone
- patomorfologia - ciekawsze zajęcia niż patofizjo, katedra bardzo prostudencka, zaliczenia łatwe
- chirurgia - katedra ma wywalone, zajęcia nudne a czasem nie, prawie wszyscy zdają, poprawy to koszmar (bo katedra ma wywalone, dlatego można czekać nawet 5 h na to, aż dohtur zejdzie kazać nam napisać testy z chirurgii z LEPu) - jak się ktoś odzywa na zajęciach to dostaje zal i tyle, aktywnym grupom z reguły zaliczenie bloku jest darowane. Najciekawiej jest w przychodni, na oddziale nuda, na bloku nudna i seksizm, albo pokazy anestezjologia imieniem Zbysiu, który jest największym cwaniaczkiem, jakiego spotkacie do 3 roku, a pewnie i później - uwielbia udowadniać studentom, że gówno potrafią, zadaje pytania z geografii, a potem wychwala akupunkturę i "medycynę staropolską/chińską" - prawdziwa komedia. Chirurdzy na bloku zawsze pytają o anatomię, zawsze.
- interna - katedra ma wywalone, czasem trzeba jechać do Kato, żeby pocałować klamkę w szpitalu na Ligocie, albo posłuchać o tym, że w sumie to nauka jest ważna - zaliczenie do zdania
- pediatria - zajęcia najciekawsze, widać, że zależy katedrze, lekarze chodzą i pokazują bombelki, omawia się przypadki itp., zaliczenie przez test
- inne gówno przedmioty - jak zwykle, nudne, do zdania i bez szału
Jak oceniasz możliwości rozwoju jakie daje uczelnia i/lub wybrany przez Ciebie kierunek?
Zajęcia różne, choć raczej ma się poczucie straty czasu, kół naukowych wiele, każdy coś znajdzie dla siebie, raczej jest dobrze z tym na ŚUMie.
Jaka atmosfera panuje na uczelni?
Doktor Kłosok z katedry fizjologii jest najcudowniejszym człowiekiem do 2 roku jakiego spotkacie, naprawdę się stara i wysyła z chęcią materiały, z pozostałymi różnie bywa.
Jak jest z mieszkaniem?
Tanie: w średnim i wysokim standardzie na Helence za pokój: 500-650 zł, w centrum 600-900 zł.
Życie w mieście
Nic, dojazdy spoko, w centrum jest dużo siłowni i galerii, ale poza tym to cisza. Plusem jest pociąg do Kato (15-20 min) i Wrocławia (ok. 1 h)
Własne uwagi, spostrzeżenia, wskazówki
Pierwsze lata nie są zbyt przyjemne, dziekanat jest kompletnie nieogarnięty, dziekan jest anty studencki, jak i większość katedr - z wyjątkiem Biologii Molekularnej, Patomorfologii i Anatomii. Spotkacie się z seksizmem (w obie strony), nieprzespanymi nocami i snami, w których będziecie widzieć drogę zewnątrzpochodną krzepnięcia krwi, miny studentów są raczej smutne i w stylu "chcę umrzeć, WTF, jak mogli o to zapytać?!".
